در این تحقیق با استفاده از بررسی و مقایسه داده های سرعت باد ایستگاه هواشناسی غرب ایران در دو دهه اخیر (2015-1996) به آشکار سازی تغییرات رژیم باد به منظور پتانسیل یابی انرزی باد ازطریق تحلیل فوریه (همسازها) پرداخته شده است، نتایج نشان داد واریانس همساز اول در نواحی جنوب و جنوب غرب منطقه بیشتر و واریانس همساز دوم در شمال وشمال غرب بیشتر است . یعنی در این نواحی توپوگرافی وارتفاع در ایجاد باد نقش بیشتری ایفا میکند مقادیر واریانس همساز دوم در این نواحی به بیش از 25 درصد میرسد. مقدار واریانس همساز اول در دهه دوم نسبت به دهه اول تا 6 درصد کاهش داشته وبه مقدار واریانس همساز دوم بخصوص در نواحی شمال غرب اضافه شده است که نشان از افزایش وزش بادهای محلی و افزایش سهم عوامل جغرافیایی در ایجاد باد در این مناطق دارد.در دهه دوم زمان (t)حداکثر وزش باد همساز اول (باد هایی که مربوط به سیستم های بزرگ مقیاس است )در 15نوامبر رخ می دهد یعنی نسبت به دهه اول 15 روز دیرتر اتفاق افتاده که این بی ارتباط با تغییرات جوی واقلیمی در مقیاس کلان نیست. در همساز دوم عامل ارتفاع با زمان رابطه معکوس دارد وبا افزایش ارتفاع زمان حداکثر وزش باد سمت اوایل پاییز کشیده میشود. بر اساس نتایج این تحقیق جهت استفاده از انرژی باد بایستی تغییرات رژیم باد را مد نظر داشت.
