زهره مریانجی

حجم منابع آب و دسترسی به آن از مهم ترین عوامل در توسعه پایدار یک منطقه است. این منابع آب در مناطق ساحلی و گرمسیر به شدت بارش و ویژگی های هیدرواقلیم آن وابسته است . در این تحقیق با استفاده از بررسی و مقایسه داده های بارش ایستگاه هواشناسی چابهار 7182-8811به آشکار سازی تغییرات بارش ازطریق تحلیل فوریه (همسازها) پرداخته شده است، بر اساس نتایج مقدار واریانس در سه دهه مورد بررسی در همساز اول حدود 01درصد است و بیانگر سهم پنجاه درصد بارش منطقه از سیستم های برون مرزی و سینوپتیک است. مقدار واریانس همساز دوم 01در صد می باشد که تاثیر همرفت و مقدار فصلی را بر بارش بیان می کند، علت آن تاثیر بارش این منطقه (جنوبشرق ایران) از موسمی های اقیانوس هند است. در همساز سوم مقدار واریانس حدود 0درصد است مقدار حداکثر بارش در همساز اول 87میلیمتر است و در همساز دوم 8 میلیمتر و در همساز سوم 3میلیمتر است. زاویه فاز یا زمان بارش نیزدر سالهای اخیر از اواخر پاییز به سمت زمستان تغییر زمان داده است. بطور کلی می توان گفت شهر چابهار طی سال های اخیر با کاهش بارش روبرو است. موفقیت توسعه پایدار و برنامهریزی های محیطی سواحل مکران منوط به لحاظ کردن این تغییر