وحید پور امین

مقدمه و هدف: با توجه به مشکلات مربوط به تشخیص پوسیدگی مینایی و ارزیابی عمق پوسیدگی های بین دندانی، تشخیص این قبیل پوسیدگی ها با دشواری های زیادی همراه است. در این پژوهش روشی برای حل این مشکل با استفاده از تصاویر رادیوگرافی و راهکارهای پردازش تصویر ارائه شده است. هدف از این روش، شناسایی و قطعه بندی نواحی پوسیده دندان ها به شکل خودکار است. مواد و روش ها: به این منظور از تعدادی تصویر دندان خلفی انسانی مربوط به استان همدان در ایران با 158 سطح بین دندانی استفاده شده است. در این بخش ها 60 پوسیدگی محدود به عاج، 31 پوسیدگی محدود به مینا، 11 پوسیدگی محدود به ناحیه اتصال مینا به عاج و 56 سطح بدون پوسیدگی، مشاهده شدند. دندان ها درون بلوک های آکریلی آماده سازی شده قرار گرفته و تماس های بین دندانی و اکلوزالی دندان ها بازسازی شد. سپس تصویربرداری دیجیتال انجام شده و نتایج به عنوان ورودی روش پردازش تصویر پیشنهادی در نظر گرفته شده است. در این روش پس از پیش پردازش تصاویر، با اعمال عملگرهای ریخت شناسی و به کمک روش خوشه بندی میانگین K، پوسیدگی ها به شکل خودکار تشخیص داده شده اند. نتایج و اطلاعات نهایی توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میزان حساسیت روش پیشنهادی برای پوسیدگی های عاجی 86.7%، پوسیدگی های مینایی 67.7% و پوسیدگی های محدود به DEJ، 63.6% اندازه گیری شد. در این مطالعه اختصاصیت روش پیشنهادی 100%، حساسیت کلی 78.4% ،مثبت کاذب 0% ، منفی کاذب 21.6% و دقت روش 86% محاسبه شد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که نرم افزار طراحی شده برای تشخیص پوسیدگی پروگزیمال از دقت تشخیصی قابل قبولی برخوردار است. در روش پیشنهادی، بر اساس مشاهدات با افزایش عمق پوسیدگی، حساسیت تشخیص افزایش می یابد؛ بنابراین، تشخیص پوسیدگی عاجی بهتر از پوسیدگی مینا و DEJ است.