پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربه‌زیسته اساتید از ارزشیابی تکوینی در دوران آموزش مجازی انجام شده است. این تحقیق با استفاده از رویکرد کیفی و طرح پدیدارشناسانه صورت گرفت. به‌منظور گردآوری داده‌ها از مصاحبه کیفی نیمه ساختاریافته استفاده شد. تعداد افراد مشارکت کنننده در پژوهش 10 نفر از اساتید دانشگاه بوعلی سینا بودند که با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند، پس از انجام 10 مصاحبه اشباع داده‌ها حاصل شد، و به صورت دیداری و شنیداری ضبط و محتوای آن‌ها به صورت متنی پیاده‌سازی شد. داده‌های مصاحبه در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی مورد تحلیل قرار گرفتند. تا مفاهیم و مقوله‌ها طبقه‌بندی گردند. تحلیل عمیق دیدگاه‌های اساتید، موجب شناسایی عوامل در سه حیطه شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که کیفیت یادگیری دانشجویان مبتنی بر اجرای ارزشیابی تکوینی به شکل یادگیری معنادار و کیفی بوده است. همچنین دو چالش عمده شامل ضعف در فرهنگ ارزشیابی و نیروی انسانی و ضعف در زیرساخت‌ها و امکانات می‌باشد و تقویت دانش پداگوژیک اساتید مهمترین راهبرد برای بهبود کیفیت ارزشیابی تکوینی است. در نتیجه میتوان گفت توجه به این عوامل می تواند باعث اجرای با کیفیت ارزشیابی تکوینی در دوره آموزش مجازی شود.
