مقدمه: خودسامان دهی ظرفیت مناسبی جهت تعدیل افکار و احساسات حاکم بر رفتار انسانها است. آموزش تفکر می تواند زمینه ی ایجاد و توسعه خودسامان دهی در ابعاد یادگیری، انگیزشی، مذهبی و دوستی را فراهم نماید. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر مدل آموزش تفکر بر خودسامان دهی نوجوانان در شبکه اجتماعی مجازی بود. روشها: پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی، از لحاظ ماهیت داده جز پژوهش های کمی و از نظر شیوه اجرایی پژوهش جز پژوهش های شبه آزمایشی می باشد که با طرح پژوهشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش 985نفر بودند و شامل پسران و دختران 15ـ 12ساله شهرستان اسدآباد بودند که به گوشی موبایل (همراه با نرم افزارهای شبکه اجتماعی مجازی سروش) دسترسی داشتند. نمونه آماری پژوهش شامل 82دانش آموز بودند که از طریق نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه خودسامان دهی محقق ساخته با 18گویه بود. روایی ابزار توسط متخصصان تأیید و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ 0/70محاسبه شد. آزمودنی های پژوهش به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل (هر گروه 41نفر) گمارده شدند و سپس پروتکل مدل آموزش تفکر به مدت 6جلسه 75دقیقه ای در گروه آزمایش با مؤلفه های خود در دو بعد آموزش زبان و آموزش تفکر اجرا شد. گروه کنترل نیز در مدت 6جلسه به روش سخنرانی محتوای خودسامان دهی را دریافت نمودند. داده های پژوهش با استفاده از آزمون tمستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: پژوهش نشان داد که کاربست مدل آموزش تفکر در گروه آزمایش موجب ارتقاء خودسامان دهی یادگیری، انگیزشی، مذهبی و دوستی فراگیران در محیط شبکه های مجازی اجتماعی می شود (.)P<0/05 نتیجه گیری: طراحی و کاربندی مدل آموزش تفکر در کنار سایر روش ها می تواند منجر به نتایج مفیدی در بهبود خودساماندهی شود.
