مرتضی شاه مرادی

هدف این مقاله، تحلیل رابطۀ ارتکاب به رفتارهای پرخطر براساس میزان برخورداری از هوش فرهنگی و سلامت اجتماعی نوجوانان مبتنی­‌بر نقش پلیس است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعۀ هدف را تمام دانش‌آموزان دختر متوسطۀ دوم شهر کرج تشکیل دادند که از بین آن­‌ها تعداد 384 نفر براساس جدول کرجسی و مورگان به‌­روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، شامل پرسشنامه‌های سنجش رفتارهای پرخطر زاده‌محمدی و احمدآبادی (1387)، هوش فرهنگی آنگ و ارلی (2008) و سلامت اجتماعی کییز(2000) بود. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که بین هوش فرهنگی و سلامت اجتماعی با رفتارهای پرخطر رابطۀ معناداری وجود دارد. همچنین، هوش فرهنگی به­‌میزان 561/. و سلامت اجتماعی 138/. رفتارهای پرخطر را تبیین می‌کنند که بالاترین تبیین از بین ابعاد هوش فرهنگی، مربوط به بعد تولید معنای شخصی و از بین ابعاد سلامت اجتماعی بُعد مشارکت اجتماعی است. بنابراین، می‌توان اظهار داشت که بین بالابودن میزان هوش فرهنگی و سلامت اجتماعی رابطۀ معنادار و قدرت پیش‌بینی مطلوبی با رفتارهای پرخطر دانش‌آموزان وجود دارد؛ زیرا، فقدان هر یک از متغیرهای مذکور، موجب افسردگی، بدبینی، ارزیابی منفی از رویدادها، اعتیاد به مواد مخدر، ناهنجاری‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر دیگر خواهد شد.