زمینه و هدف: توسعه سازمانها در گرو ارتقاء توانمندی منابع انسانی است. سازمانها برای حل این مشکل گریزی از حفظ و پرورش نیروی انسانی ندارند. دراین راستا، آموزش الکترونیکی به عنوان ابزار پیشرفت، پاسخگوی نیاز سازمانهای یادگیرنده است چراکه انتقال آموزش عنصر اصلی پایداری سازمان میباشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف شناسایی نقش یادگیری الکترونیکی برانتقال آموزش به محیط کار در میان کارکنان دانشگاه هوایی شهید ستاری انجام پذیرفت. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه هوایی شهید ستاری درسال 1400-1401 تشکیل دادند که تعداد آنها 700 نفر بود. نمونه آماری پژوهش نیز براساس جدول کرجسی و مورگان و نمونهگیری تصادفی ساده 248 نفر برآورد شدند. ابزار پژوهش دو پرسش‌نامه استاندارد یادگیری الکترونیکی ویتکینز(2004) و پرسش‌نامه انتقال آموزش شمس مورکانی و عباسی‌کسانی(1395) بود که روایی محتوایی آنها از نظر متخصصان تایید و پایایی نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 87/0 و 91/0 محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر در هر سه فرضیه تدوین شده نشان داد؛ ابعاد یادگیری الکترونیکی با هر سه عامل فردی، آموزشی و سازمانی انتقال آموزش به محیط کار در بین کارکنان دانشگاه هوایی شهید ستاری نقش تأثیرگذار و رابطه معناداری دارد یعنی آموزشهای مذکور باعث افزایش عملکرد کارکنان شده است. نتیجه‌گیری: بنابراین یادگیری الکترونیکی به عنوان شیوه نوین یاددهی-یادگیری، موجب شده تا میزان دستیابی به اهداف سازمانی و نتایج مورد انتظار بیشتر شود. دلیل این امر نیز انعطافپذیری در یادگیری الکترونیکی میباشد. چراکه از طریق چنین آموزشی همه کارکنان میتوانند در هر زمان و مکانی یاد گرفته و در محیط کار نیز عملکرد بهتری داشته باشند
