ساخت شهر هوشمند به مفهوم مهم توسعه شهری در عصر دیجیتال تبدیل شده است . مبنای فنی ساخت شهرهای هوشمند مبتنی بر توسعه ارتباطات بی سیم و اینترنت اشیا است . شهرهای هوشمند به مشارکت شهروندان در روند تصمیم گیری و تصمیم سازی، بهبود مشروعیت و دستیابی به نتایج بهتر از نظر کیفیت محیطی کمک می کند. بر این اساس، پژوهش حاضر بر واکاوی گونه شناسی وشناسایی چارچوب مفهومی شهرهای هوشمند متمرکز شده است . روش تحقیق پژوهش ازلحاظ هدف توسعه ای و ازلحاظ ماهیت داده از نوع کیفی و از نوع تحلیل متنی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کتابها و مقاله های مرتبط با شهر هوشمند از پایگاههاوسایت های اینترنتی و بانک های اطلاعاتی و استنادی مانند ساینس دایرکت ، اشپرینگر، ام دی پی آی و غیره است که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که چهار گونه شهر هوشمند مشتمل بر شهرهای هوشمند فناورانه (بر پایه خدمات و کارکرد فناورانه نوین )، سازمانی (از لحاظ داخلی مبتنی بر دولت و پروژه مبنا)، همیارانه (مبتنی بر شبکه های دولتی و خصوصی و شراکت بین بازیگران مختلف نظیر دولت ها، دانشگاهها و شرکت های خصوصی ) و تجربی (بر پایه شهرگرایی نوآورانه ، شهروند محوری و دستیابی به پایداری کل نگر) وجود دارد. چارچوب های مفهومی زیاید مشتمل بر چارچوب چند سطحی شهر هوشمند آسه آن، چارچوب تحلیلی شهر هوشمند، چارچوب مفهومی شهر هوشمند کره جنوبی ، مدل مفهومی شهر هوشمند وین ، چارچوب شهر هوشمند شهرهای قطر، طبقات و شاخص های شهر هوشمند و چارچوب مفهومی شهر هوشمند مجهز به اینترنت اشیا برای شهرهای هوشمند ارایه شده است .
