زمینه و هدف: امنیت راهی به سوی پایداری و بخش لاینفک پایداری است و افراد برای به فعلیت رساندن تمام پتانسیل های خود به امنیت وابسته هستند. بر همین مبنا هدف پژوهش حاضر، تحلیل احساس امنیت شهروندان در منطقه 12 کلانشهر تهران بر اساس شاخص های اجتماعی، اقتصادی و کالبدی است. روششناسی: روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی و بهرهگیری از روش رگرسیون و نرو-فازی میباشد. جامعۀ آماری شامل 76628 واحد مسکونی در منطقۀ 12 است که با بهرهگیری از فرمول کوکران با خطای 5 % و در سطح اطمینان 95 %، 383 واحد به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید. یافتهها: مولفۀ احساس امنیت با ضریب بتای(623/0) قویترین مولفۀ پیشبین است. پس از آن به ترتیب مولفههای نورپردازی، معابر، الگوی فعالیت و کاربریها، کیفیت محلههای مسکونی، فرم فضا، هویت شهروندان، تراکم جمعیت، نظارت اجتماعی، اشتغال و مسکن قرار دارند که ضریب بتای آنها به ترتیب 563/0، 509/0، 501/0، 497/0، 493/0، 491/0، 423/0، 319/0، 302/0 و 218/0 است. نتیجهگیری: بین شاخصهای کالبدی، اقتصادی و اجتماعی با احساس امنیت در منطقه 12 کلانشهر تهران رابطه مستقیمی وجود دارد. بر اساس مدل نرو-فازی، در خصوص شاخصهای کالبدی، ناامن بودن معابر منطقه و بالابودن میزان نفوذ موتورسواران به عرصه پیادهرو؛ در زمینه شاخصهای اجتماعی، ازدحام جمعیت در طول شبانه روز در بعضی قسمتهای منطقه 12 و وجود فضای خلوت؛ در زمینه شاخصهای اقتصادی، بالابودن نرخ بیکاری در منطقه و بالابودن هزینههای معیشتی در منطقۀ 12 کلانشهر تهران دارای کمترین میزان خطا در داده های تست و آموزش هستند.
