امروزه با وجود افزایش مرگ و میر ناشی از عدم دسترسی مناسب به مراکز درمانی، تحقیقات کمی به منظور بهبود دسترسی بیماران، افزایش بهره‌وری از منابع بهداشتی، افزایش رضایتمندی و کیفیت مراقبت‌های بهداشتی انجام شده است. روند روبه رشد تکنولوژی منجر به کاربرد حسگرهای پوشیدنی در بیماران شده که امکان انتقال اطلاعات را به صورت آنی فراهم می‌کند. این حسگرها با توجه به قابلیت حمل راحت و در دسترس قرار دادن اطلاعات فیزیولوژیکی بیماران برای پزشکان مورد توجه بسیاری از مراقبان سلامت گردیده است. به دلیل نیاز به تجزیه و تحلیل اطلاعات بیمار که شامل مکان جغرافیایی و نوع بیماری آن، نیاز به تحلیل‌های مکانی است. به همین منظور در تحقیق حاضر از مدل مکان-تخصیص در ادغام با حسگرهای پوشیدنی استفاده شده که می‌تواند مهم‌ترین نوآوری این تحقیق باشد، زیرا قابلیت تجزیه و تحلیل داده‌های مکانی به صورت بلادرنگ با هدف بهبود دسترسی به بیمارستان‌ها و نجات جان بیماران در مواقع اضطراری می‌باشد. همچنین تخصیص بیماران به نزدیک‌ترین مرکز از طریق تجزیه و تحلیل شبکه راه‌ها نیز انجام شده است که قابلیت اتکا به مدل را بالا می‌برد. به منظور پیاده‌سازی طرح ذکر شده ابتدا اطلاعات فیزیولوژیکی بیمار از طریق حسگرهای پوشیدنی دریافت می‌شود و سپس داده‌های مورد نیاز از جمله شبکه راه‌ها و مراکز درمانی جمع‌آوری شده و با استفاده از زبان برنامه‌نویسی پایتون و کتابخانه Jupyter Notebook مدل P-Median پیاده‌سازی شده است. در ادامه به منظور سنجش بهتر نتایج مدل نزدیک‌ترین تسهیلات پیاده‌سازی می‌گردد. نتایج عددی و مقایسه‌ها در زمان دسترسی بیمار نشان‌دهنده کارایی روش به کار گرفته شده می‌باشد. همچنین به منظور پیاده‌سازی طرح پیشنهادی، شهر کرمانشاه به عنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شده است.
