زمینه و هدف: توسعۀ صنعت گردشگری یکی از محورهای آمایش سرزمین است چنان چه به کاهش نابرابری های منطقه ای و سرزمینی کمک می کند. بدون وجود امنیت، توسعه گردشگری اتفاق نخواهد افتاد. بر همین مبنا، هدف پژوهش حاضر، تحلیل تأثیر آمایش سرزمین بر توسعۀ گردشگری و امنیت در استان گلستان است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی است. جامعۀ آماری پژوهش شامل گردشگران استان گلستان است که با استفاده از روش کوکران، 400 نفر از آنها انتخاب شده است. در این راستا از مدل معادلات ساختاری، آزمون سوبل و ضریب رگرسیون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. یافته ها: متغیر آمایش سرزمین و توسعۀ گردشگری 64% بر امنیت ملی تأثیرگذار هستند و آمایش سرزمین 11% بر توسعۀ گردشگری تأثیرگذار است. بین آمایش سرزمین و امنیت ملی(با ضریب مسیر 444/0) و همچنین بین آمایش سرزمین و توسعۀ گردشگری(با ضریب مسیر 329/0) ارتباط معنی دار و دوسویه ای برقرار است. رابطه بین توسعۀ گردشگری و امنیت ملی یک رابطۀ دو سویه و معنادار است(با ضریب مسیر 329/0 ). بر اساس آزمون سوبل، تأثیر توسعۀ گردشگری به عنوان یک متغیر میانجی بین آمایش سرزمین و امنیت ملی در سطح 95 % تایید می شود. بحث و نتیجه گیری: توسعۀ گردشگری بر امنیت ملی تأثیر مثبت و معناداری دارد. در سطح 95 % تأثیر توسعۀ گردشگری به عنوان یک متغیر میانجی بین آمایش سرزمین و توسعه گردشگری تایید شد. توسعۀ گردشگری با مقادیر (p<0.01، t=7.0212) تأثیر آمایش سرزمین بر امنیت را میانجی گری می کند و نقش تسهیل گیری را بین این دو متغیر ایفا می نماید.
