مقدمه: رونق و توسعۀ گردشگری منوط به امنیت است. بدون امنیت، توسعۀ گردشگری شکل نخواهد گرفت و بین این دو مفهوم، رابطۀ مستقیم و تنگاتنگی برقرار است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر، تدوین راهبردهای توسعۀ گردشگری با رویکرد امنیت ملی در استان های مرکزی و شرقی کشور است. روش: پژوهش حاضر از نوع توسعه ای و روش آن مبتنی بر برنامه ریزی راهبردی است. جامعۀ آماری پژوهش شامل خبرگان حوزۀ گردشگری، آمایش سرزمین، امنیت، آینده پژوهی، برنامه ریزی راهبردی، جامعه شناسی، جرم شناسی، جغرافیا و ... از دانشگاه های تهران، تربیت مدرس، شهید بهشتی و سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است که 30 نفر از آنها بر اساس روش گلوله برفی انتخاب شده اند. از روش SWOT و ماتریس کمی QSPM برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. یافته ها: در بین نقاط قوت، استقرار تاسیسات، تجهیزات و اماکن فراغتی با دید امنیتی و وجود بسترهای لازم توسعه گردشگری با نمرۀ 18/0 بالاترین امتیاز و وجود زمین های مناسب به منظور گردشگری فرهنگی و تاریخی با نمرۀ 11/0 حائز امتیاز کمتری شده است. در بین نقاط ضعف مشکل جذب اعتبارات و سرمایه های لازم و ناشناس بودن منطقه و ضعف در اطلاع رسانی بهتر با امتیاز 09/0 بیشترین امتیاز را دارا می باشند. در بین نقاط فرصت تلاش برای جذب سرمایه های بخش خصوصی در حوزه گردشگری، وجود نیروی انسانی جوان در منطقه و توجه پدافندی به ویژگی های همان منطقه با نمرۀ 21/0 بیشترین امتیاز به خود اختصاص داده است. در بین نقاط تهدید تخریب محیط بر اثر اهمال گردشگران و از بین رفتن جذابیت های طبیعی با نمرۀ 11/0 بیشترین امتیاز را دارند. نتایج: بر اساس ماتریس SWOT ، موقعیت توسعۀ گردشگری ملی در استان های مورد مطالعه با رویکرد امنیتی در قسمت راهبردهای تنوع (ST) قرار می گیرد.
