امروزه توسعۀ شهرهای دانش بنیان به یکی از راهبردهای توسعۀ فراگیر و یکی از مؤثرترین پارادایم های شهرهای پایدار آینده تبدیل و هزاره جدید به نام عصر شهرهای دانش بنیان نامگذاری شده است. با وجود این، تولید فضا در شهرهای دانش بنیان، الزامات خاص خود را دارد. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر، واکاوی تولید فضا و شکلگیری پهنه های دانش‌بنیان با استفاده از نظریۀ هنری لوفور است. پژوهش حاضر از نوع نظری-بنیادی و روش آن، توصیفی-تحلیلی است. هستی شناسی پژوهش حاضر، ترکیبی از عوامل فیزیکی، ذهنی و زیسته و شناخت‌شناسی آن تأویلی و تفسیری است. نتایج پژوهش نشان دهندۀ آن است که بر اساس نظریۀ هنری لوفور، تولید فضا در شکل فیزیکی (تبدیل منطقه‌بندی محدوده از «22 ای» (صنعتی) به «22 ات‌ساین» (فعالیت‌های بهره ورانۀ جدید دانش‌بنیان)؛ ایجاد پهنهای بر مبنای کاربری ترکیبی، تنوع، فشردگی و تراکم شهری؛ ایجاد خوشه های مختلف مشتمل بر انرژی، رسانه، فناوری اطلاعات و ارتباطات و فناوری پزشکی و راه اندازی سامانۀ ات‌ساین 22 کارآفرینان؛ بارسلون اکتیوا، مرکز رشد بارسلون و پالتفرم های لندینگ ات‌ساین 22، ذهنی (انطباق بافت جدید با اقتصاد جدید؛ جذاب‌نمودن فضا برای جذب نخبگان، انعطافپذیری بلندمدت و تضمین پایداری در آینده؛ نقش برنامه ریز و تسهیل بخش دولت و شهرداری؛ سابقه شهر بارسلونا در زمینه کاربست کاربری ترکیبی و صنایع خلاق) و زیسته (ساختمان مدیاتیک به‌عنوان مرکز ارتباطی و نقطۀ ملاقات برای مشاغل، دانشجویان، کارآفرینان، مراکز تحقیق و توسعه و مؤسسات فناوری اطلاعات و ارتباطات؛ ترویج رویداد برکفست آپدیت ات‌ساین 22 جهت ایجاد ارتباط متقابل بین جامعۀ متخصصان و ایجاد احساس تعلق به مکان؛ اجرای برنامه هایی مانند منطقۀ دیجیتال جهت آشنا نمودن پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و والدین منطقه با برنامه های آموزشی دیجیتال؛ تأسیس پردیس شهر هوشمند، جهت ایجاد فضای جدیدی برای نوآوری شهری از طریق گردهم‌آوردن شرکت‌ها، مؤسسات، دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی فناوری اطلاعات و ارتباطات، اکوسیستم های نوآوری و برنامه ریزی شهری) در پهنه های دانش بنیان اتفاق افتاده است.
