حافظ مهدنژاد

هدف پژوهش حاضر، تبیین جایگاه پارکهای علم و فناوری در توسعه اقتصاد شهری عصر حاضراست که در این راستا بر پارک علمی ژانگوانکون چین متمرکز شده است. روش پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که چهار عامل دولت، دانشگاه، انباشت جغرافیای و شبکه های اجتماعی پایه های پارک علم و فناوری را تشکیل میدهند. در این میان، نقش دولت از همه آنها مهمتر است چرا که تایید آن، تردید سرمایه گذاران را از بین می برد. پارک علمی ژانگوانکون تا سال 2007، میزبان بیش از 20000 شرکت هایتک بود و نرخ رشد سالانه آن بیش از 25 درصد بوده و کل تولید ارزش افزوده آن به 18 درصد از تولید ناخالص منطقه ای پکن رسیده است. از ژانویه تا می 2018 ، به طور متوسط هر روز 89 شرکت فناوری جدید در ژانگوانکون تاسیس شده است. در حال حاضر، بیش از 25000 شرکت با فناوری پیشرفته در ژانگوانکون وجود دارد که بیش از 1/3 میلیون کارمند را استخدام کرده اند، در حالی که مجموع درآمد این شرکتها در نیمه اول سال 2020 به 2/9 تریلیون یوان 428/3) میلیارد دلار) رسیده است. در سال 2025، کل درآمد اقتصاد دیجیتال در پارک علمی ژانگوانکون بیش از 6 تریلیون یوان 917) میلیارد دلار) با نرخ رشد سالانه حدود 15 درصد خواهد بود.تولید مرتبط با فناوری اطلاعات و ارتباطات، بزرگترین بخش این پارک معادل 64 درصد آن است. حدود 38 درصد از کل درخواستهای ثبت اختراع در پکن به ژانگوانکون اختصاص یافته است. این پارک با بیش از 90 موسسه آموزش عالی از جمله دانشگاه سینگهوا و دانشگاه پکن، بیش از 400 موسسه تحقیقاتی مانند آکادمی علوم چین و آکادمی مهندسی چین، حدود 120 آزمایشگاه، 90 مرکز فناوری مهندسی، 29 پارک علم و فناوری دانشگاهی و 42 پارک کارآفرینی برای دانشجویان خارج از کشور ارتباط کاری مستقیم دارد. بیش از 1800 موسسه سرمایه گذاری سهام، حدود 600 سازمان اجتماعی و حدود 300 مرکز تحقیق و توسعه شرکت های چند ملیتی در آن وجود دارد. به طور متوسط روزانه 90 کسب و کار جدید در پارک علمی ژانگوانکون متولد میشوند.