بر اساس بیانیۀ گام دوم انقلاب، توسعۀ شتابان دانش در کشور اتفاق افتاده و یازده برابر شتاب رشد متوسط علم در جهان به پیش رفته است. به طوری که جایگاه علمی کشور به رتبه شانزدهم در میان بیش از دویست کشور جهان رسیده است. امروزه توسعه دانش جنبه فضایی پیدا کرده و در خوشه های خاصی در شهرها تمرکز می یابد. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر، تبیین جایگاه شهرهای دانش بنیان و شهرهای یادگیرنده در گام دوم انقلاب می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی –تحلیلی، با تاکید بر روش تحلیل محتوا و بهره گیری از منابع جدید است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که عمده ترین عوامل کلیدی برای تغییر شهر به سمت دانش محوری مشتمل بر مولفه های های اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، کیفیت زندگی و مکان، تنوع شهری، قابلیت دسترسی و ارتباط پذیری و عدالت اجتماعی، هستند. همچنین مولفه های بنیادی شهرهای یادگیرنده مشتمل بر تعهد و اراده سیاسی قوی، حکمروایی و مشارکت ذی نفعان، بسیج و بهره برداری از منایع هستند. بلوک های اصلی ساختمان شهر یادگیرنده شامل یادگیری فراگیر از پایه تا آموزش عالی؛ احیای یادگیری در خانواده ها و جوامع؛ تسهیل یادگیری برای مکان های کار؛ استفاده از فناوری های یادگیری مدرن؛ افزایش کیفیت و تعالی در یادگیری و پرورش فرهنگ یادگیری در طول زندگی است
