امروزه محدودیت منابع آب بر اهمیت برنامه ریزی دقیق مشتمل بر برآورد زمان و میزان آبیاری افزوده است. با توجه به محوری بودن کشاورزی در برنامه ی توسعه ی اقتصادی کشور، بالا بردن میزان تولیدات کشاورزی برای تأمین نهاده های غذایی اهمیت ویژه ای دارد. در این زمینه باید به زیربنایی بودن مسئله ی آب و خاک توجه کرد و برنامه ریزی های لازم مبتنی بر استفاده ی بهینه از تمام پتانسیل آب و خاک صورت پذیرد. با استفاده از سنجنده های رطوبت سنج، رطوبت اطراف ریشه ی گیاه به صورت آنلاین اندازه گیری و ازطریق آن عمل آبیاری خودکار صورت می گیرد. توزیع بهینه یکی از بنیادی ترین مسائل در طراحی شبکه های سنجنده های رطوبت سنج محسوب می گردد. یکی از چالش های اصلی در جانمایی سنجند ه ها میزان نفوذپذیری و توپوگرافی است که در نفوذ رطوبت تاثیر بسزایی دارد. سال ها است که شبکه های سنجنده بی سیم برای مشاهده و نظارت بر رخدادها و محیط اطراف به کار گرفته شده اند. عملکرد موفقیت آمیز شبکه های سنجنده بی سیم، وابسته به پوشش مناسب محیط می باشد. میزان پوشش نیز وابستگی شدیدی به زیرساخت ها از جمله تعداد و مکان سنجنده های مورد استفاده برای نظارت بر محیط دارد. در ابتدا در مدل برداری از 15 حسگر با پوشش 80 درصد محیط استفاده شد. نتایج نشان داد مدل پیشنهادی در مدل برداری منجر به بهینه سازی پوشش 98 درصد شده است. در مدل رستری با در نظر گرفتن توپوگرافی و نفوذپذیری بکارگیری مدل پیشنهادی منجر به کاهش تعداد سنجنده ها از 52 به 44 سنجنده و بهینه سازی پوشش 95 درصد شده است.
