مشخصات پژوهش

عنوان	تحلیل فضایی فقر شهری از لحاظ شاخص های کالبدی در کلان شهر اصفهان
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	محله های فقیرنشین توانمندسازی تحلیل فضایی تحلیل سلسله مراتبی کلان شهر اصفهان
چکیده	استان اصفهان­، به عنوان صنعتی­ترین استان کشور در مدت یک دهۀ گذشته شناخته می­شود و به همین خاطر به یکی از مهاجرپذیرترین استان­های کشور تبدیل شده است. این مهاجرت بی­رویه و کنترل نشده پیامدهای نامطلوبی از جمله حاشیه­نشینی و تشکیل محله­های فقیرنشین را به دنبال داشته است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر، تحلیل فضایی و پهنه­بندی محله­های فقیرنشین کلان­شهر اصفهان بر اساس شاخص­های کالبدی جهت برنامه ریزی بهتر برای ساماندهی، توانمندسازی و افزایش کیفیت زندگی آنها است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن، توصیفی-تحلیلی است. داده­های پژوهش از بلوک­های آماری(1395) مرکز آمار ایران تهیه شده­اند. روش­های آماری مورد استفاده برای تحلیل داده­ها، مشتمل بر AHP ، تاپسیس (Topsis) وHotspot است. بر اساس یافته­های پژوهش، شاخص­های قدمت بنا(با امتیاز 246 %)، ریزدانگی(با امتیاز 192/0) و تسهیلات(با امتیاز 181/0) تأثیر بیشتری در شکل­گیری پهنه­های فقر در کلان­شهر اصفهان را داشته­اند. شاخص­های قدمت بنا و تعداد اتاق به ترتیب بیشترین و کم­ترین ضریب تاثیر را داشته­اند. بر اساس شاخص نهایی وضعیت فقر از لحاظ شاخص­های کالبدی، 30 محله(16/15 %) دارای کیفیت مناسب، 35 محله(23/18 %) دارای کیفیت نسبتاًمناسب، 38 محله(79/19 %) در وضعیت متوسط، 45 محله (44/23 %) در وضعیت نسبتاً نامناسب و در نهایت 22 محله معادل 46/11 % از کل محله­ها در وضعیت نامناسبی قرار دارند. در واقع، حدود 35% از محله­های کلان­شهر اصفهان در وضعیت نامناسبی قرار دارند. نتایج پژوهش بیانگر آن است که محله­های دارای ارزش های بالاتر از میانگین در مرکز و تا حدودی در جنوب شهر و محله­های دارای ارزش پایین­تر از میانگین در شرق کلان­شهر اصفهان قرار گرفته اند.
پژوهشگران	حافظ مهدنژاد (نفر دوم)، علیرضا غلامی (نفر اول)