مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی الگوی کشت بهینه متناسب با آب قابل برنامه ریزی و تعادل بخشی آبخوان ها (مطالعه موردی محدوده مطالعاتی قم-کهک)
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	آب قابل برنامه ریزی، الگوی بهینه کشت، برنامه ریزی آرمانی فازی، تغییر اقلیم، آبخوان
چکیده	سهم بالای مصرف آب کشاورزی، اصلاح و پیشنهاد الگوی بهینه کشتی که مصرف آب را کاهش و بهره وری استفاده از آن را افزایش دهد، از الزامات اکثر دشت های ممنوعه و بحرانی کشور است. مطالعه حاضر با هدف ارائه الگوی بهینه کشت متناسب با آب قابل برنامه ریزی کشاورزی (منابع آب زیرزمینی) ابلاغی وزارت نیرو در سطح آبخوان محدوده مطالعاتی قم –کهک و جبران کسری تجمعی درازمدت آبخوان و تاکید بر شاخص های پایداری کشاورزی در افق برنامه ریزی بیست ساله صورت گرفته است. برای شبیه سازی رفتار مولفه های بارندگی از خروجی های سناریو A2 مدل اقلیمی HADCM3 بهره گرفته و با استفاده از معادله پیوستگی بیلان، حجم آب قابل تخصیص به بخش زراعی در هر سال برآورد گردید. سپس با بکارگیری مدل های برنامه ریزی آرمانی فازی، الگوهای زراعی پایدار در چارچوب محدودیت های فنی ارائه شد. نتایج نشان داد که اجرای الگوهای زراعی پیشنهادی علاوه بر جبران کسری دراز مدت 536 میلیون مترمکعبی و تعادل بخشی آبخوان محدوده مطالعاتی در طی افق برنامه ریزی، سبب خواهد شد که اشتغال نیروی کار و بهره وری فیزیکی مصرف منابع آبی، کودها و سموم شیمیایی به ترتیب 10.7، 106، 4.1 و 8.8 درصد افزایش و مصرف منابع آبی، کودها و سموم شیمیایی به ترتیب 48.2، 3.9 و 8 درصد کاهش یابد. لذا به مسئولان منطقه ای پیشنهاد می شود اجرای الگوهای زراعی پیشنهادی را در اولویت قرار دهند که این امر نیازمند تدوین الزامات قانونی، سیاست های تشویقی و تنبیهی و برگزاری دوره های آموزشی و ترویجی می باشد.
پژوهشگران	مجتبی علی مددی (نفر چهارم)، رضا محمدی احمدآبادی (نفر سوم)، فرشاد محمدیان (نفر دوم)، سعید امامی فر (نفر اول)