|
عنوان
|
غزا و جهاد، عامل مشروعیت‌زای حاکمیت نادر در بینش تاریخ‌نگارانه مروی و استرآبادی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
امامان شیعه ؟ع؟، افشاریه، نادر، غازی‌گری
|
|
چکیده
|
مسئله مشروعیت به‌صورت مستقیم یا مضمونی و مفهومی، در بینش مورخان پیشینه دیرینه دارد که می‌توان آن را در عواملی، همچون ایجاد حق حکومت برای حاکمان، شناسایی و پذیرش این حق از سوی حکومت‌شوندگان دانست. با کندوکاو حکومتها و جنبش‌‌های اصیل شیعی در طول تاریخ، بعد از قیام عاشورا، متوجه این مهم خواهیم شد که جنبش‌‌ها و حکومتها، از فرهنگ و فلسفه معنوی حاکم بر تشیع، به بهترین صورت درجهت پیش‌‌برد امور خویش استفاده نموده‌اند. به این ترتیب، مطرح شدن مباحث مربوط به مشروعیتسازی مبتنی‌بر سنّت غازی‌گری که به توصیف نادر می‌‌پردازد، در ارتباط مستقیم با مسئله مشروعیت قرار می‌گیرد. این نوشتار می-کوشد با بهره‌گیری از روش توصیفی – تحلیلی، به این سوالات پاسخ دهد که مشروعیت سیاسی حکومت نادر در اندیشه مورخان دوره مورد پژوهش، چگونه بازتاب یافته است و این مشروعیت را متأثر از کدام طرح‌واره‌ها و الگوهای تاریخ‌نگارانه به رشته تحریر در آورده‌اند؟ یافته‌های تحقیق، حاکی از آن است که هرچند تاریخ عرصه‌ای می‌باشد که در آن نمی‌توان به حقیقت دست یافت، اما مورخان، نظرات خود را در مورد رویدادهای تاریخی به‌مثابه حقیقت تام، جلوه می‌دهند؛ مورخان دوره مورد پژوهش نیز با هدف نمایش از شوکت حکومت افشاریه، با الگوبرداری از متون تاریخ‌نگارانه عصر صفوی، متون تاریخی را با نثری منشیانه تولید کرده‌اند. در این آثار، بینش مورخان متاثر از طرح‌واره‌های دینی، به‌دنبال ایجاد مشروعیتسازی مبتنی‌بر سُنّت غازی‌گری و ارادت به امامان از سوی نادر در برابر دشمنان، به‌‌ویژه عثمانی می‌باشند.
|
|
پژوهشگران
|
ﺯﻟﻴﺨﺎ ﺍﻣﻴﻨﻲ (نفر اول)، مسلم سلیمانیان (نفر دوم)
|