مشخصات پژوهش

عنوان	بهبود سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی با توسعۀ منطقۀ تقریبی رشد در بستر نمایش خلاّق
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	نمایش خلاّق، اختلال کم­توجهی، بیش ­فعالی، سازگاری اجتماعی، منطقۀ تقریبی رشد
چکیده	هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی روش نمایش خلاّق بر سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال کم­توجهی/ بیش فعالی با توسعۀ منطقۀ تقریبی رشد بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونۀ آماری پژوهش را 30 نفر تشکیل می دادند که به روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس شرایط پزشکی (آیا کودک دارو مصرف می کند یا خیر؟) و پس از رضایت والدین، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه اول (کنترل) با روش­ سخنرانی و گروه دوم (آزمایش) با روش نمایش خلاّق آموزش دیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامۀ سنجش سازگاری اجتماعی محقق ساخته با 28 سؤال در طیف لیکرت بود. پرسشنامۀ مذکور 4 حیطۀ سازگاری کودکان شامل: الف) مشارکت در کار گروهی، ب)رعایت حقوق دیگران، ج) اعتقاد به ارزش ها و اصول اخلاقی گروه یا جامعه و د) تعهد و احترام به خانواده و دوستان را موردسنجش قرار می داد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین میزان تأثیر روش آموزش سخنرانی و روش نمایش خلاّق بر سازگاری اجتماعی (در هر 4 حیطه) کودکان دارای اختلال کم­توجهی/ بیش فعالی، تفاوت معناداری به نفع روش نمایش خلاّق وجود دارد (05/p£.). نتیجه گیری: برای بهبود سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال کم­توجهی/ بیش فعالی، بهتر است از روش آموزش نمایش خلاّق نسبت به روش سخنرانی بیشتر استفاده شود.
پژوهشگران	مریم هوشمندی (نفر سوم)، دکتر وحید صالحی (نفر دوم)، حسین مرادی مخلص (نفر اول)