|
چکیده
|
اگر چه تاریخ نگاری و تاریخ نگری دو مقوله جدا از یکدیگر و یکی به معنی نگارش و تدوین تاریخ و دیگری حوالت و عنایت به تاریخ به معنی تفکر تاریخی و بر اساس بینش و جهت و تبیین جریانات و وقایع تاریخی است، ولی بی ارتباط با هم، هم نیستند. زیرا نوشتن تاریخ بدون داشتن نگرش و یا دید تاریخی ممکن نیست، به همین دلیل آثاری که به وقایع نویسی صرف قناعت نموده و از تحلیل حوادث دوری جسته اند، خوانندگان چندانی بدست نخاهند آورد. بدیهی است در قلمرو روش تحقیق در تاریخ، ملاحظه تاریخ نگاری با تاریخ نگری، سخت ضروری است.اگر چه گروهی کار مورخ را ضبط وقایع می دانند نه تفسیر یا قضاوت.یعنی گروهی بر این نظرند که عنایت و یا تمایل به نگرش تاریخی، مورخ را از بیطرفی بازداشته و یکسو نگرانه به حوادث تاریخی خواهند نگریست.بدون شک با توجه به توسعه و گسترش علوم و خصوصا پیشرفت بینش ها و اندیشه ها در قلمرو تاریخ و تاریخ نگاری، اتکال و یا اتکاء به وقایع نگاری محض، آب در هاون کوبیدن است و وافی به مقصود نیست.
|