|
عنوان
|
هویت ایرانی- اسلامی در پرتو اندیشه خودی و دیگری در تاریخ جهانگشای نادری
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
تاریخنگاری، سلسله افشاریه، هویت ایرانی-اسلامی، جهانگشای نادری، میرزامهدیخان استرآبادی؛
|
|
چکیده
|
شناخت جایگاه خودی و دیگری جهت مشخص ساختن استمرار روند هویت ایرانی در اندیشه میرزامهدیخان استرآبادی مورخ عصرافشاریه و انگاره‌های متأثر از آن بر نگرش وی در بازتاب روایات، رویدادها و رخدادها در نگارش جهانگشای نادری موضوع پژوهش حاضر است. در جهانگشای نادری، اخلاق، منش و ریاست نادر به عنوان عنصرخودی تابعی از اراده، مظهر الهی کانون توجه استرآبادی بوده است و دیگر مسائل در نزد وی صرفاً بازتابی از این اندیشه هستند. از آنجا که تفکر، بینش، زبان و مفاهیم تاریخ‌نگری و تاریخنگاری(معرفت‌شناسی) و باورهای«خودی- دیگری» استرآبادی بخوبی درتاریخ جهانگشا به مثابه یک آینه خود را نشان داده، بر این مبنا به نظر می‌رسد هنگامی که از دیگری در مقابل خودی سخن می‌گوید سه نوع از آن را به شکل دیگری«مذهبی- سیاسی- فرامرزی» مد نظر آورده باشد و همگی آنها را متهم به دخالت در امور داخلی ایران می‌سازد. با توجه به ماهیتِ پژوهش، روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده این پژوهش می‌کوشد تا با معرفی، بررسی و مطالعه‌ی جهانگشای نادری از طریق درک مفهومی و روش‌مند گزارش‌های آن، به شناخت وجوه عمده‌ی حیات سیاسی، مذهبی و اجتماعی این برهه از تاریخ‌ایران دست یابد، همچنین با شناخت دیدگاه استرآبادی در موضوع خودی و دیگری، بازتاب آن را در محتوا و روش تاریخنگاری وی بازجوید.
|
|
پژوهشگران
|
ابوالفضل رضوی (نفر دوم)، ﺯﻟﻴﺨﺎ ﺍﻣﻴﻨﻲ (نفر اول)
|